فهرست مطالب
سندرم پارسوناژ ترنر یا PTS (Parsonage-Turner Syndrome) یک بیماری نادر عصبی است که باعث آسیب به عصب های شاخه دار شده و علائم درد وضعف عضلات را در اطراف آن منطقه ایجاد می کند. بیماری PTS معمولاً به صورت ناگهانی و بدون هشدار شروع می شود و معمولاً تنها یک طرف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.
علائم سندروم پارسوناژ ترنر شامل درد ناگهانی و شدید در ناحیه شانه، بازو و یا پشت دست، تورم و درد در منطقه مبتلا، ضعف عضلات در ناحیه مبتلا، کاهش حس در منطقه مبتلا، احساس سوزش و گزگز در ناحیه مبتلا، و سختی در حرکت عضلات مبتلا است. علاوه بر این، بیماران ممکن بوده احساس کنند که قلبشان تپش می خورد، دست و پاهایشان سرد شده و یا دارای تعریق هستند.
علت این بیماری مشخص نیست، اما معمولاً با عفونت، آسیب ناشی از صدمات و یا استفاده از داروهای خاص مرتبط است. برای تشخیص این بیماری، پزشک شاید نیاز به انجام آزمایشات تصویری داشته باشد. درمان سندرم پارسوناژ ترنر شامل تجویز داروهای ضد التهابی، استراحت و فیزیوتراپی می باشد. به طور کلی، درمان باید برای هر بیمار به صورت فردی تعیین شود.
درد ناشی از سندرم پارسوناژ ترنر چگونه است؟
درد ناشی از سندرم پارسوناژ ترنر معمولاً ناگهانی و شدید بوده و در ناحیه شانه، بازو و یا پشت دست شروع می شود. درد ممکن است بسیار شدید و بیمار را از انجام فعالیت های روزمره باز دارد. در برخی موارد، درد حتی در خواب نیز حس می شود.
درد ناشی از سندرم پارسوناژ ترنر ممکن است باعث تحریک عصب های حسی در منطقه مبتلا شده که باعث ایجاد سوزش و گزگز در این منطقه می گردد. همچنین، درد ممکن است باعث کاهش توانایی حرکتی در ناحیه مبتلا شود و باعث ایجاد ناراحتی و ناتوانی در انجام فعالیت های روزمره گردد.
برای کاهش درد ناشی از سندرم پارسوناژ ترنر، پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی و ضد درد را تجویز کند. همچنین، استراحت و فیزیوتراپی نیز می تواند بهبود درد و بهبود حرکت در منطقه مبتلا را به همراه داشته. در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است نیاز به درمان با استفاده از کورتیکواستروئیدها داشته باشد.
سندرم پارسوناژ ترنر چه کسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
سندرم پارسوناژ ترنر در افرادی که عصب پشت دستی که از سطح شانه تا بازوی بالایی امتداد دارد تحت فشار قرار می گیرد، رخ می دهد. علل مختلفی می تواند باعث ایجاد فشار بر روی عصب پشت دستی شود، از جمله:
- آسیب دیدگی ناشی از ضربه، بریدگی یا شکستگی در ناحیه شانه و بازوی بالایی
- فشار طولانی مدت بر روی عصب ناشی از فعالیت های روزمره، مانند استفاده بلند مدت از کامپیوتر، تایپ کردن یا بازی کردن با کامپیوتر
- عوامل بیماری زا، مانند التهاب عضلات و اعصاب در ناحیه مبتلا
اگرچه هر کسی ممکن است در معرض خطر قرار گیرد، اما بیشتر افرادی که شغل هایی دارند که نیاز به انجام فعالیت هایی ست که نیاز به استفاده مکرر از عضلات و استفاده از دست ها می باشد، از جمله موسیقی دانان، ورزشکاران، مکانیک ها، و کارگران صنعتی، ممکن بوده بیشتر در معرض خطر قرار گیرند. همچنین، بیشتر افراد مبتلا به این بیماری در دوران بالغی هستند.
علت ایجاد سندرم پارسوناژ ترنر چیست؟
سندرم پارسوناژ ترنر ناشی از فشار بر روی عصب پشت دستی است که از سطح شانه تا بازوی بالایی امتداد دارد. این فشار ممکن بوده به دلیل عوامل مختلفی ایجاد شود، از جمله:
- فعالیت های روزمره: استفاده مکرر و بلندمدت از کامپیوتر، تایپ کردن، بازی کردن با کامپیوتر، استفاده از تجهیزات الکترونیکی و یا ابزارهای دیگری که نیاز به استفاده از دست دارند.
- شغل: انجام فعالیت هایی که نیاز به استفاده از دست است مانند کار در صنایع سنگین، موسیقی، ورزش، پرستاری و جراحی و …
- آسیب های فیزیکی: شکستگی، بریدگی، ضربه و یا آسیب دیدگی در ناحیه شانه و بازوی بالایی.
- عوامل بیماری زا: التهاب عضلات و اعصاب در ناحیه مبتلا.
عوامل بالا باعث ایجاد فشار بر روی عصب پشت دستی شده و باعث ایجاد علائم سندرم پارسوناژ ترنر می‌شوند.
سندرم پارسوناژ ترنر چگونه تشخیص داده می‌شود؟
تشخیص سندروم پارسوناژ ترنر با بررسی علائم و نشانه‌های بالینی این بیماری توسط پزشک انجام می‌شود. در ابتدا پزشک با بررسی شکایات بیمار و انجام یک سوالات پرسشنامه پزشکی، تلاش می‌کند تا احتمال وجود سندرم پارسوناژ ترنر را مشخص کند. سپس، پزشک برای تأیید تشخیص، ممکن است از آزمایش‌های تصویری و عصب‌شناسی استفاده کند. این آزمایش‌ها شامل:
- اندازه‌گیری سرعت انتقال عصبی و نرخ تنفس عصبی
- آزمایش الکترومیوگرافی (EMG): بررسی فعالیت الکتریکی عضلات دست و پا
- آزمایش عصب‌شناسی توانایی حسی و حرکتی در دست و پا
با ترکیب نتایج این آزمایش‌ها و ارزیابی علائم بالینی، پزشک می‌تواند تشخیص سندرم پارسوناژ ترنر را تأیید نماید.
سندرم پارسوناژ ترنر چگونه درمان می‌شود؟
درمان سندروم پارسوناژ ترنر به شدت وابسته به شدت علائم و نوع ایجاد کننده عامل است. در صورتی که علائم خفیف باشد، معمولاً به وسیله تغییراتی در فعالیت‌های روزانه، بهبود خواهد یافت. به عنوان مثال:
- تغییر فعالیت های روزمره: انجام فعالیت هایی که ممکن است منجر به فشار بر دست شود، به دور از دست دادن.
- ورزش: انجام تمرینات ورزشی منظم و به طور مخصوص تمرینات قوی‌سازی عضلات دست و پا.
- آموزش تکنیک‌های استراحت: استفاده از انواع ماساژ، گرما و سرداستحکام زدایی و یا تمرینات تنفسی.
- درمان دارویی: مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و آنالژزیک‌های موضعی برای کاهش التهاب و درد.
در صورتی که علائم شدیدتر باشد، پزشک ممکن است از روش‌های درمانی دیگری استفاده کند، از جمله:
- تزریق هورمون کورتیکواستروئید به منطقه مبتلا به سندروم پارسوناژ ترنر
- انجام جراحی برای کاهش فشار بر روی عصب پشت دستی
همچنین، درمان همزمان سایر بیماری‌های مرتبط با سندرم پارسوناژ ترنر مانند دیابت و آرتروز نیز ممکن است لازم باشد. در هر صورت، بهترین روش برای درمان سندروم پارسوناژ ترنر، مشورت با پزشک تخصصی اعصاب و روان می باشد.
بدون نظر