علائم بیماری آرتریت

بیماری‌ آرتریت به التهاب مفاصل اشاره دارد، می‌توانند به علائم مختلفی منجر شود. علائم بیماری آرتریت بیشتر بصورت درد و تورم مفصل هست. دو نوع  شایع آرتریت شامل آرتریت روماتوئید و آرتروز (استئوآرتریت) هستند، اما انواع دیگری نیز وجود دارند.

علائم آرتریت

آرتریت شامل التهاب حاد و مزمن مفاصل است که اغلب با درد و آسیب ساختاری مفصل همراه است.

۱. درد مفاصل

– درد معمولاً در ناحیه مفاصل حس می‌شود، و ممکن است در مفاصل مختلف مانند زانو، شانه، انگشتان، یا مچ دست وجود داشته باشد.

– ناراحتی و درد می‌تواند تیز، مبهم، سوزشی، یا ضربان‌دار باشد و شدت آن از ملایم تا شدید متغیر است.

– درد ممکن است به طور پیوسته یا متناوب باشد و در برخی مواقع به ویژه در صبح‌ها یا بعد از استراحت طولانی‌تر احساس شود.

۲. تورم و قرمزی

– مفصل ممکن است متورم و برجسته به نظر برسد. تورم به دلیل تجمع مایع در مفصل یا التهاب بافت‌های اطراف است.

– پوست اطراف مفصل ممکن است قرمز و گرم به لمس باشد، که نشان‌دهنده التهاب و گاهی عفونت است.

۳. محدودیت حرکت

– درد، تورم و تخریب مفصل می‌تواند باعث کاهش دامنه حرکت مفصل شده و انجام فعالیت‌های طبیعی را دشوار کند.

–  احساس سفتی در مفصل، به ویژه در صبح‌ها یا بعد از نشستن طولانی‌مدت، شایع است. این سفتی می‌تواند حرکت مفصل را محدود کند.

۴. احساس خستگی و ضعف

– بسیاری از انواع آرتریت به دلیل التهاب مزمن، ممکن است به خستگی و احساس  کسالت عمومی منجر شوند.

-التهاب مزمن و درد می‌تواند به ضعف و کاهش قدرت جسمانی منجر شود.

۵. علائم عمومی

– در مواردی که آرتریت به دلیل عفونت یا التهاب شدید باشد، ممکن است تب و لرز وجود داشته باشد.

–  برخی بیماران ممکن است دچار کاهش وزن غیرمستقیم به دلیل درد و اختلالات مربوط به اشتها شوند.

بیماری های آرتریتی شایع

1.آرتریت روماتوئید (RA):

– معمولاً مفاصل کوچک‌تر مانند انگشتان و مچ‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

– التهاب و تورم مزمن به طور متناوب یا پیوسته در مفاصل وجود دارد.

-خستگی، تب خفیف، و کاهش اشتها از علائم شایع است.

2.آرتروز (استئوآرتریت):

– درد آرتروز معمولاً با فعالیت و پس از آن تشدید می‌شود.

– سفتی صبحگاهی معمولاً به مدت کمتر از ۳۰ دقیقه ادامه دارد.

– تغییرات در استخوان مانند بروز برآمدگی‌ها و زائده‌های استخوانی (ندول‌های هِربدن) در دست.

3.آرتریت پسوریاتیک:

– التهاب و تورم در پوست و مفاصل: همراه با علائم پوستی مانند پلاک‌های پسوریازیس.

– محدودیت حرکتی، مشابه سایر انواع آرتریت، به ویژه در مفاصل انتهایی.

4.آرتریت عفونی:

– علائم عفونت، مانند تب، لرز، و علائم عمومی بیماری به همراه درد مفصل و تورم شدید.

– پف کردگی و گرما، که معمولاً شدیدتر از سایر انواع آرتریت است.

تشخیص آرتریت

تشخیص آرتریت معمولاً شامل تاریخچه پزشکی، معاینه بالینی، و آزمایشات و تصویربرداری‌های مختلف است. بررسی های تشخیصی ممکن است شامل تست‌های خون، رادیوگرافی، و ام‌آر‌آی باشد.

رادیوگرافی و MRI ابزارهای تشخیصی مفید برای آرتریت التهابی و فرسایشی هستند. رادیوگرافی می تواند تنگی فضای مفصل و استئوآرتریت ثانویه را تشخیص دهد. اگر نتایج رادیوگرافی قطعی نباشد، ام آر آیMRI می تواند با حساسیت بالا سینوویت، فرسایش و ساکروایلیت را نشان دهد.

سونوگرافی اسکلتی عضلانی یک تکنیک ارزشمند برای ارزیابی آرتریت محیطی است که امکان ارزیابی سینوویت، افیوژن، فرسایش و نقایص ساختاری را فراهم می کند.

اسکن های هسته ای حساسیت بالایی دارند اما ویژگی ضعیفی دارند و بنابراین به جز برای ارزیابی عفونت های مفصل مصنوعی به ندرت مورد نیاز هستند.

درمان آرتریت

درمان آرتریت شامل رویکردهای مختلفی برای کاهش درد، بهبود عملکرد مفصل و بهبود کیفیت زندگی بیماران است. گزینه‌های درمانی معمولاً شامل داروها، فیزیوتراپی، اصلاح سبک زندگی و در برخی موارد مداخلات جراحی است.

داروها اغلب شامل داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) برای اشکال التهابی آرتریت، مانند آرتریت روماتوئید است. این داروها به کاهش درد و التهاب کمک می کنند و بیماران را قادر می سازند تا سبک زندگی فعال تری داشته باشند.

درمان آرتریت می‌تواند شامل موارد زیر باشد :

– داروهای ضد التهاب و مسکن‌ها برای کاهش درد و التهاب.

– فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و بهبود دامنه حرکت.

– تغییرات در سبک زندگی شامل رژیم غذایی مناسب و ورزش منظم.

– درمان‌های تخصصی مانند تزریق استروئید یا داروهای بیولوژیک برای بیماری‌های خودایمنی.

در موارد شدید یا مقاوم به درمان، ممکن است نیاز به مداخلات جراحی باشد. مشاوره با پزشک برای تدوین برنامه درمانی مناسب و مدیریت علائم ضروری است.