کفش

کفش برای محافظت از پا در برابر آسیب و امکان حرکت راحت در طول فعالیت های مختلف، از جمله کار و ورزش، بسیار مهم است. هنگام انتخاب کفش، عواملی مانند هزینه، فرهنگ و عملکرد مهم هستند و راحتی اغلب در اولویت قرار دارد.

راحتی کفش یا پاپوش فقط نبود درد نیست. این شامل یک احساس آرامش و عاری از سایر ناراحتی‌ها، مانند بافت‌ سفت یا دمای شدید است و شامل احساسات شخصی حمایت و رضایت است. پوشیدن پاپوش های راحت می تواند رفاه کلی را بهبود بخشد، فعالیت بدنی را تقویت کند، عملکرد ورزشی را افزایش داده و آسیب ها را کاهش دهد.

درک طراحی و عواملی که به راحتی کفش کمک می کند می تواند منجر به پاپوش های بهتر برای گروه های مختلف شود که به نفع افراد و جامعه به طور کلی است.

در ادامه این نوشته کلیاتی در مورد کفش و نکات مهم مرتبط با آن بیان خواهد شد. در این نوشته کلمات کفش و پاپوش معادل و مترادف هم بکار برده می شود.

پا

ساختار پا ساختار پا شامل آرایش پیچیده استخوان‌ها، رباط‌ها، تاندون‌ها و ماهیچه‌ها است که برای تحمل وزن بدن، تسهیل حرکت و جذب شوک هماهنگ عمل می‌کنند. پای انسان از 26 استخوان تشکیل شده است که می توان آن ها را به سه بخش اصلی تقسیم کرد: جلوی پا، میانی پا و عقبی.
– جلوی پا شامل انگشتان پا و پنج استخوان بلند معروف به متاتارس است. هر انگشت پا یا انگشت دارای سه استخوان است، به جز انگشت شست پا که دو استخوان دارد. این بخش برای تعادل و رانش در هنگام راه رفتن و دویدن بسیار مهم است.
– قسمت میانی پا به عنوان یک قوس انعطاف‌پذیر برای تحمل وزن بدن عمل می‌کند و شامل چندین استخوان کوچک، یعنی ناوچه، مکعب و خط میخی است. این قوس که توسط استخوان ها و بافت های همبند تشکیل شده است، نقش حیاتی در حفظ انرژی در حین راه رفتن، سازگاری با سطوح مختلف و تثبیت ساختار کلی پا دارد.
-در نهایت، پای عقبی شامل تالوس و پاشنه پا است که دومی بزرگترین استخوان پاشنه پا است. آنها با هم برای تحمل وزن ضروری هستند و در ارتباط با مفصل مچ پا کار می کنند تا امکان حرکت بالا و پایین و پهلو به پهلو را فراهم کنند.
طراحی پیچیده پا با شبکه ای از رباط ها و تاندون ها تکمیل می شود که استخوان های مختلف را به هم متصل می کند و حرکاتی مانند خم شدن، اکستنشن و چرخش را امکان پذیر می کند. ماهیچه های داخل پا و همچنین عضلات پایین ساق به عملکرد پویای آن کمک می کنند و فعالیت هایی از پیاده روی تا دوی سرعت را امکان پذیر می کنند.
درک ساختار پا برای درک چگونگی آسیب های رایج و چگونگی حفظ سلامت پا از طریق تمرینات، کفش مناسب و اقدامات ارگونومیک بسیار مهم است.

کفش راحت

راحتی کفش مفهومی پیچیده و ذهنی است که تحت تأثیر طراحی کفش و همچنین تفاوت‌های آناتومیکی، فیزیولوژیکی فردی و نیازهای خاص فعالیت‌های مختلف است.

علیرغم این پیچیدگی ها یافته های علمی توصیه های گسترده ای را برای ارزیابی راحتی و تعریف یک پاپوش راحت پیشنهاد می کند. این موارد شامل کلیات مهم و موثر هستند که رعایت آنها تضادی با سلیقه و خواست و رضایت افراد ندارد .

مشخصات کفش مناسب و راحت شامل چندین ویژگی کلیدی است که عملکرد ، راحتی و  ایمنی را تامین می کند.

ویژگی های کفش مناسب و راحت

• کفش باید دارای یک کفی با بالشتک مناسب باشد تا ضربه را جذب کند و در هنگام استفاده طولانی مدت از پا محافظت کند. یک رویه مناسب مانند چرم، برای تهویه، خنک نگه داشتن پاها و کاهش تجمع رطوبت ضروری است.
• زیره کفش باید از لاستیک بادوام ساخته شود تا از کشش و پایداری روی سطوح مختلف اطمینان حاصل شود و از لغزش و سقوط جلوگیری شود. یک بستر منحنی شکل قوس پا، پشتیبانی از قوس پا را افزایش می‌دهد، شکل طبیعی پا را تطبیق می‌دهد و به مرور زمان خستگی را کاهش می‌دهد.
• کفش‌ها باید دارای ارتفاع پاشنه مناسب باشند. برای حفظ تعادل و تقویت راه رفتن طبیعی، پاشنه‌ کفش با ارتفاع کم تا متوسط مناسب است. به استثنای افرادی که در طول دوره های طولانی استفاده از پاپوش های پاشنه بلند عادت کرده اند، ارتفاع پایین پاشنه معمولاً با احساس راحتی بیشتر همراه است.
• بسیار مهم است که برای جلوگیری از گرفتگی و ناراحتی، فضای کافی برای انگشتان پا در نظر گرفته شود، و در حالت ایده آل، یک کفش پنجه پهن که انگشتان را در خود جای دهد.

بند کفش

• بند پاپوش و باند استرپ کفش، تناسب قابل تنظیمی را ارائه می‌دهند و راحتی و امنیت را افزایش می‌دهند.
• یک کفش راحت، کفشی است که مناسب پا باشد یعنی نه تنگ باشد و نه گشاد. اگرچه باید دانست که برخی موقعیت‌های خاص ممکن است به کفش‌های بیش از حد تنگ نیاز داشته باشند (مانند باله و صخره نوردی).
• مواد نرم‌تر و سازگارتر معمولاً راحت‌تر از مواد سخت‌تر در قسمت بالایی، میانی و کفی در نظر گرفته می‌شوند.
• شواهد موجود نشان می دهد که کفش های سبک وزن به طور کلی بر کفش های سنگین تر ترجیح داده می شوند.
• به نظر می‌رسد که کفش با کف خمیده(راکر باتوم) برای راحتی در مقایسه با کف‌های تخت در طیف وسیعی از گروه‌های جمعیتی مفید هستند.

تناسب کفش با محیط و کار و ورزش

انعطاف پذیری کف کفش، دمای داخل کفش، و کفی ها به جمعیت ها، تنظیمات و وظایف خاص وابستگی دارد. به عنوان مثال، در حالی که دوندگان به یک کفی انعطاف پذیر علاقه دارند، معدنچیان زغال سنگ برای پایداری بهتر در زمین های ناهموار، یک کفی سفت را انتخاب می کنند.

به همین ترتیب، اگرچه دمای پایین‌تر داخل پاپوش معمولاً در شرایط معمولی راحت‌تر است (5 تا 25 درجه سانتی‌گراد)، دمای بالاتر در محیط‌های سردتر، مانند استفاده از کفش‌های پیاده‌روی یا اسکی ترجیح داده می‌شود.

شواهد نشان می‌دهد که ساختار پا، عملکرد و حساسیت به درد ممکن است بر ترجیحات تنوع پشت پاپوش و سختی کفی تأثیر بگذارد.

راحتی کفش همراه با کاهش آسیب پا

در حالی که راحتی یک عامل کلیدی در انتخاب کفش است، لازم است عملکرد و خطر آسیب را نیز در نظر بگیرید، که ممکن است با راحتی در تضاد باشد.

• به عنوان مثال، در کفش‌های دویدن بدون بند، راحتی بیشتری را به همراه دارد، اما ثبات را کاهش داده و خطر آسیب را افزایش می‌دهد.
• به طور مشابه، اگرچه افراد مسن ممکن است مواد زیره نرم‌تر را برای راحتی ترجیح دهند، زیره بیش از حد نرم می‌تواند تعادل را مختل کرده و خطر سقوط را افزایش دهد. واضح است که راحتی تنها شرط لازم برای پاپوش نیست.
• در برخی موارد، ممکن است لازم باشد راحتی پاپوش برای رفع نیازهای حیاتی دیگر قربانی شود. این امر به ویژه در مورد برخی از کفش‌های شغلی صدق می‌کند، جایی که ویژگی‌های ایمنی مانند پوشش فولادی، رویه‌های سفت و کفی غیر لغزنده ممکن است راحتی را به خطر بیندازند اما برای جلوگیری از آسیب‌های محیط کار حیاتی هستند.

به طور خلاصه، کفش های سبک وزن با تناسب خوب، زیره های میانی نرم و کفی خمیده معمولاً راحت ترین کفش در نظر گرفته می شوند.

کفش کودکان

کفش مناسب کودکان برای راحتی، حمایت و رشد سالم بسیار مهم است. به دنبال پاپوش هایی با کفی انعطاف پذیر، غیر لغزنده، با ساپورت قوس و مواد مناسب مانند چرم یا پارچه باشید. بند قابل تنظیم، تناسب راحتی را تضمین می کند.

1. از چه زمانی شروع به پوشیدن کفش کنیم:
– اگر کودک شما هنوز راه نمی رود، نیازی به پوشیدن پاپوش ندارد.
– اگر تازه راه رفتن را شروع کرده اند، کفش ها می توانند از آسیب های تصادفی جلوگیری کنند.
– پاپوش هایی که مچ پا بالاتری دارند ممکن است در این مرحله برای جلوگیری از درآوردن آن توسط کودک مفید باشند.

2. رشد و نمو پا:
– کفش برای حمایت از رشد پا و ساق پای کودک ضروری نیست.
– پای کودکان به طور طبیعی رشد می کند و به ندرت به کفش های مخصوص نیاز است.
– پاها به سرعت رشد می کنند، به خصوص در 18 ماه اول (بیش از 1/2 سایز کفش هر 2 ماه) و سپس حدود 1/2 سایز هر 3 ماه تا 3 سالگی و 1 سایز در سال پس از آن.

3. انتخاب کفش مناسب:
– کفش ها باید از پاها محافظت کنند و روی سطوح مختلف راحت باشند.
– پاپوش ها باید به خوبی پاشنه را بپوشانند، فضایی برای انگشتان پا (حدود 1.25 سانتی متر ) داشته باشند.
– همیشه از کودک خود بخواهید قبل از خرید کفش آن را امتحان کند.

4. کفش های اصلاحی:
– صافی کف پا در کودکان خردسال شایع است و معمولاً بدون نیاز به کفش یا ارتز مخصوص برطرف می شود.
– چرخش به داخل انگشت شست نیز رایج است و به طور معمول با رشد کودک، بدون نیاز به کفش های اصلاحی، بهبود می یابد.
– فقط در صورتی که این حالات باعث درد یا ناراحتی شود، به دنبال مشاوره پزشکی باشید.

کفش سالمندان

کفش ها با تغییر بازخورد حسی جسمی و اصلاح اصطکاک  کف کفش، تعادل و خطر لغزش، زمین خوردن و افتادن را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می دهند. راه رفتن با پای برهنه، با جوراب یا کفش پاشنه بلند در داخل خانه خطر سقوط را در افراد مسن افزایش می دهد.

سایر ویژگی های پاپوش، مانند ارتفاع پاشنه، سختی زیره کفش آج آن و هندسه پاشنه نیز بر تعادل و میزان راه رفتن تأثیر می گذارد. از آنجایی که بسیاری از افراد مسن پاپوش های نامناسب می پوشند، ترویج استفاده از کفش ایمن ممکن است یک استراتژی موثر برای پیشگیری از سقوط باشد.

افراد مسن باید کفش هایی با پاشنه کم ارتفاع، زیره سفت و مقاوم و آجدار و پشت پاشنه بلند و سفت چه در داخل و چه در خارج از منزل بپوشند.

کفش طبی

کفش ارتوپدی یا طبی برای کاهش مشکلات پا و بهبود سلامت کلی پا طراحی می شود. در حالی که بسیاری از افراد به دنبال این کفش ها برای تسکین درد هستند، برخی دیگر ممکن است از آن به عنوان یک اقدام پیشگیرانه استفاده کنند.

با این حال، همه پاپوش هایی که برچسب “پزشکی” دارند برای هر بیماری موثر نیستند. پاپوش های طبی مناسب باید دارای ویژگی های متناسب با نیازهای فردی برای مدیریت بیماری های مختلف پا باشند. اگرچه شرایط مختلف ممکن است به ویژگی‌های خاصی نیاز داشته باشد، اما همه کفش‌های طبی باید دارای ویژگی‌های مشترکی باشند که از سلامت پا حمایت می‌کند.

• در بزرگسالان مبتلا به آرتریت روماتوئید، استفاده از کفش‌های ارتوپدی ممکن است درد پا را کاهش دهد و عملکرد بدنی را بهبود بخشد.
• به‌دلیل نتایج متناقض و شواهد با کیفیت متغیر از مطالعات مقایسه‌ای، اثر بخشی کفش‌های ارتوپدی برای درد پا و عملکرد پا در افراد مبتلا به خارپاشنه یا نقرس نامشخص باقی مانده است.
• شواهد با کیفیت متغیر نشان دادند که استفاده از کفش‌های ارتوپدی پس از بهبود زخم پا در بیماران دیابتی ممکن است در سال اول از عود مجدد این بیماری بهتر از کفش‌های معمولی پیش‌گیری کند، اما در سال دوم این تأثیر کاهش می‌یابد.

شواهد نشان می دهد که پاپوش های طبی می توانند در کاهش درد پا برای بسیاری از افراد موثر باشند، اما هنوز هم مطالعات بیشتری در این زمینه نیاز است. همچنین ممکن است پاپوش های طبی برای همه افراد مناسب نباشند.

کفی کفش

کفش‌ها و کفی‌های طبی الگوهای راه رفتن را بهبود می‌بخشند و برای افرادی که دارای مشکلات زیر هستند مناسب می باشند:
1. مشکلات حرکتی (مثلاً صافی کف پا)
2. درد یا بدشکلی های مزمن پا (مثلاً خار پاشنه)
3. شرایط موقتی مانند افزایش وزن بارداری
4. کودکان 7 تا 12 ساله، برای جلوگیری از ناهنجاری های رشدی

مشکلات کفش نامناسب

ارتباط بین سلامت پا و کفش غیرقابل انکار است ; کفش می تواند به پاهای ما و سلامت ما کمک کند یا به آنها آسیب برساند.

پای انسان دارای 26 استخوان، 30 مفصل و بیش از 100 ماهیچه، رباط و تاندون است. پاهای ما خیلی هم حساس هستند. هر پا دارای بیش از 7000 پایانه عصبی است که اطلاعات مورد نیاز مانند ثبات سطح، دما و شیب را منتقل می کند. این عناصر با هم کار می کنند تا به ما اجازه دهند حرکات پیچیده ای را انجام دهیم که برای راه رفتن، ایستادن و حفظ تعادل لازم است.

پاهای ما بیشتر از تسهیل حرکت انجام می دهند. آنها وزن ما را تحمل می کنند، شوک وزنی را جذب می کنند و پایه ای پایدار برای اسکلت ما فراهم می کنند. هنگامی که سلامت پا کاهش می یابد، بر کل بدن تأثیر می گذارد و بر راه رفتن، تعادل، ثبات و دامنه حرکت تأثیر می گذارد. پاها، لگن و سایر ساختارها ممکن است به دلیل درد، آسیب یا تغییر شکل پا، بیش از حد جبران یا ناهماهنگ شوند.

یکی از اولین گام‌ها در کاهش کمر درد ، پوشیدن کفش‌های حمایتی است که فشار روی لگن و ستون فقرات را کاهش می‌دهد. پاهای سالم به سلامت مفاصل و سیستم اسکلتی ما کمک می کند. بنابراین، کفش مناسب برای سلامت کلی بسیار مهم است.

کفش نامناسب

پاپوش نامناسب یکی از دلایلی است که ما دچار درد پا، آسیب دیدگی پا و بدشکلی پا می شویم. در ادامه شایع ترین آسیب های ناشی از کفش نامناسب بیان می شود.

بونیون
بونیون  (Hallux Valgus) یا هالوکس والگوس زمانی اتفاق می افتد که استخوان پایین انگشت شست پا بزرگ شود. این تغییر شکل می تواند پای شما را وادار به چرخش به سمت داخل کند و باعث ایجاد درد و تورم شود. زنانی که پاپوش های پنجه باریک می پوشند بیشتر در معرض ابتلا به بونیون هستند، اما ممکن است برای هرکسی اتفاق بیفتد. می‌توانید با تعویض کفش‌های با کفش پنجه پهن‌تر یا چهارگوش‌تر، به جلوگیری از بونیون کمک کنید. بونیون ها را می توان به صورت غیر جراحی یا با یک روش جراحی به نام بونیونکتومی درمان کرد.

رگ به رگ شدن و کشیدگی
هنگام پوشیدن کفش نامناسب، احتمال لغزش، زمین خوردن، افتادن افزایش می‌یابد. علاوه بر این، هر گونه شکستگی ممکن است رخ دهد. آسیب به رباط‌ها و تاندون‌های پا و مچ پا (کشیدگی و رگ به رگ شدن) زمانی اتفاق می‌افتد که پاپوش ها آج مناسبی نداشته باشند یا درد راه رفتن راحت نباشید. این آسیب‌ها ممکن است روزها تا هفته‌ها طول بکشد تا به درستی بهبود یابند.

انگشت چکشی

انگشت چکشی زمانی اتفاق می افتد که عضله ضعیف می شود و تاندون مفصل انگشت دوم را به سمت بالا می کشد. پاپوش های تخت بسیار انعطاف پذیر یا پاشنه بلند می توانند انگشت چکشی ایجاد کنند و کفش های معمولی می توانند پینه یا میخچه روی این انگشتان پا ایجاد کنند که باعث افزایش درد می شود.

انگشت پنجه ای
انگشت پنجه ای با یک تا چهار انگشت روی پا که به شکل پنجه انعطاف ناپذیر پیچیده می شود مشخص می شود. درد معمولا هنگام پوشیدن کفش احساس می شود زیرا انگشتان پا در موقعیت غیر طبیعی قرار دارند. زخم  و همچنین  میخچه یا پینه  ممکن است ایجاد شوند. انگشت پنجه ای معمولاً نتیجه بیماری های عصبی یا کفش های نامناسب است.

انگشت چکشی و پنجه ای را می توان با درمان های غیر تهاجمی مانند بستن بند و پوشیدن پاپوش با یک پنجه پهن کنترل و یا درمان کرد. با این حال، در صورتی که این روش‌ها نتوانند تغییر شکل را اصلاح کنند، ممکن است جراحی توصیه شود.

خارپاشنه

فاشئیت پلانتار در اثر التهاب فاسیای کف پا ایجاد می شود، نوار بافتی قوی که از پاشنه پا به سمت جلو پا کشیده می شود. خارپاشنه ، شایع ترین علت درد پاشنه پا هستند. این التهاب ناشی از استفاده بیش از حد، ایستادن بیش از حد روی یک سطح سخت، بالا رفتن سن و پوشیدن کفش‌های نامناسب مانند دمپایی یا کفش‌های کتانی بسیار انعطاف‌پذیر است.

پاهای دیابتی
دیابتی ها در معرض خطر بسیاری از بیماری های پا از فقدان حساسیت تا قطع عضو ناشی از عفونت جدی هستند. یکی از عوارض شایع دیابت نوروپاتی محیطی (PN) است که باعث درد و بی حسی در پا می شود. به دیابتی‌های مبتلا به نوروپاتی توصیه می‌شود که در انتخاب پاپوش خود بسیار مراقب باشند، زیرا آنها مستعد ابتلا به عفونت ناشی از زخم‌ها و بریدگی‌ها هستند.

کفش های نامناسب

– صندل نامناسب (مخصوصاً برای افراد دیابتی)

– کفش پاشنه بلند
– کفش های نوک تیز
– پاپوش های تخت
– کفش های بزرگ یا تنگ
– کفش های پلتفرم
– کفی چرخان داخل پاپوش، به ویژه برای افراد مسن یا کسانی که مشکل تعادل دارند.

خرید کفش

• کفشی را انتخاب کنید که شکل طبیعی پاهای شما را در خود جای دهد.
• عصرها که پاها کمی ورم کرده اند، خرید کنید.
• از فاصله 1 سانتی متری بین انگشت شست پا و نوک کفش اطمینان حاصل کنید.
• زیره سفت و آجدار و ویژگی های قابل تنظیم مانند بند یا سگک را انتخاب کنید.
• پشت کفش که در پشت و بالای پاشنه قرار می گیرد سفت و بلند باشد.

به طور خلاصه، راحتی و تناسب را برای حفظ سلامت پا در اولویت قرار دهید.

چه زمانی کفش خود را تعویض کنم؟

کفش های روزمره باید هر 8 تا 12 ماه یکبار تعویض شوند – یا زمانی که علائم ساییدگی و پارگی در آنها ظاهر شود.
بعد از طی مسافت 700 کیلومتری، تعویض کفش های ورزشی را توصیه می شود.
به طور خلاصه، اگر پاپوش های شما به اندازه گذشته راحت یا حمایت‌کننده نیستند، نشانه‌ای مطمئن است که به زودی باید آن‌ها را تعویض کنید.
ممکن است متوجه شوید که کف کفش نازک‌تر از قبل به نظر می‌رسد، یا شواهدی از ساییدگی بیش از حد در پاشنه یا در جلو پاپوش وجود دارد. ممکن است زیره میانی به دلیل استفاده بیش از حد چروک شود. همه این موارد نشانه‌های واضحی هستند که نشان می‌دهند کفش‌های شما فرسوده شده‌اند و ممکن است حمایتی را که پاهایتان آنقدر می‌خواهند را برای شما فراهم نکنند.
کفش های پاشنه بلند نیز برای سلامتی پا خوب نیستند، اگر طاقت رها کردنشان را ندارید! کفش های پاشنه بلند مورد علاقه خود را دوباره پاشنه بزنید!

پیاده روی

پیاده روی سلامت و تناسب اندام افراد را بهبود می بخشد و در پیشگیری از بیماری ها و افزایش طول عمر موثر است. یک برنامه روزانه ساده پیاده روی می تواند به شما کمک کند زندگی سالم تری داشته باشید. تنها چیزی که برای شروع راه رفتن نیاز دارید یک جفت کفش مناسب است.
پیاده روی همچنین یک شکل عالی از فعالیت بدنی برای افرادی است که چاق یا دارای اضافه وزن هستند. پیاده روی همچنین نقطه شروع خوبی برای ورزش برای افراد مسن یا افرادی است که مدت طولانی ورزش نکرده اند.

هنگام پیاده روی کالری بسوزانید

پیاده روی به سوزاندن کالری کمک می کند، سوزاندن کالری می تواند به حفظ و کاهش وزن کمک کند. کالری سوزی واقعی به عوامل مختلفی از جمله سرعت راه رفتن شما بستگی دارد. به طور کلی، سریعتر راه رفتن کالری بیشتری نسبت به راه رفتن با سرعت معمولی می سوزاند. همچنین بستگی به نوع سطحی دارد که فرد روی آن راه می رود.
پیاده روی در سربالایی به دلیل افزایش تلاش مورد نیاز، کالری بیشتری نسبت به راه رفتن روی سطح صاف می سوزاند. به طور معمول، یک فرد سنگین وزن تر با راه رفتن کالری بیشتری می سوزاند تا یک فرد سبک تر که در همان مسافت با سرعت یکسان راه می رود.
پیاده روی باعث افزایش جریان اکسیژن در بدن می شود. همچنین می تواند سطح کورتیزول، آدرنالین و نوراپی نفرین را افزایش دهد. هورمون هایی وجود دارند که به افزایش سطح انرژی کمک می کنند.

پیاده روی و سلامت

بسیاری از مردم از پیاده روی به عنوان یک سرگرمی در دنیای مدرن شهری لذت می برند. برای برخی، پیاده روی راهی برای لذت بردن از طبیعت و فضای باز است، برای برخی دیگر جنبه های فیزیکی، ورزشی و استقامتی مهم تر است.
 پیاده روی می تواند عملکرد قلبی عروقی را بهبود بخشد، سیستم اسکلتی عضلانی را تقویت کند و حتی عملکرد شناختی را تقویت کند. پیاده روی منظم همچنین می تواند از بروز بیماری های مزمن مانند دیابت نوع 2 و انواع خاصی از سرطان جلوگیری کند.
در دسترس بودن پیاده روی، آن را به انتخابی عالی برای افرادی تبدیل می کند که ممکن است در انجام ورزش های شدیدتر مردد باشند. این به ویژه برای کسانی که اضافه وزن دارند، مسن هستند یا برای مدت طولانی فعالیت بدنی نداشته اند مفید است، زیرا یک نقطه ورود ملایم و قابل کنترل به فعالیت بدنی را فراهم می کند.
خواه پیاده‌روی آرام در پارک، پیاده‌روی سریع در اطراف محله یا پیاده‌روی چالش‌برانگیز در فضای باز باشد، پیاده‌روی فرصت‌های متعددی را برای افراد فراهم می‌کند تا سلامت و رفاه کلی خود را بهبود بخشند.

کفش مناسب پیاده روی

کفش مناسب هم برای راحتی و هم برای سلامت پا در طول پیاده روی بسیار مهم است. هنگام انتخاب پاپوش، عواملی مانند تناسب، ساپورت قوس و نوع کفی را در نظر بگیرید. کفش‌هایی که از قوس خوب پشتیبانی می‌کنند به حفظ تراز مناسب و کاهش استرس روی پاها و ساق‌ها کمک می‌کنند. پارچه های قابل تنفس می توانند پاها را خنک نگه دارند و از ایجاد تاول جلوگیری کنند، در حالی که کفی های غیر لغزنده، به ویژه در زمین های ناهموار، پایداری را فراهم می کنند.

برای جلوگیری از فشار روی انگشتان پا، کفش هایی با پنجه پهن انتخاب کنید. کفش‌ها را به‌طور مرتب تعویض کنید، زیرا پیاده‌روی می‌تواند به مرور زمان ساپورت و کف پا را از بین ببرد. هنگام پیاده‌روی، کفش‌های مناسب برای زمین، با کفی ناهموارتر برای مسیرهای سنگی یا گزینه‌ای انعطاف‌پذیرتر و سبک‌تر برای مسیرهای هموار انتخاب کنید.

جنس کفش مانند چرم یا مش نیز می تواند بر عملکرد و تهویه آن تأثیر بگذارد. کفش‌های پیاده‌روی جدید قبل از یک سفر طولانی می‌تواند به شکل‌گیری آن‌ها در پای شما کمک کند و خطر ناراحتی را کاهش دهد. پاپوش مناسب می‌تواند تجربه‌های خارج از منزل را با محافظت و راحت نگه‌داشتن پاهای شما به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

تنوع پیاده‌ روی

• به جای آسانسور از پله استفاده کنید.
• از وسایل نقلیه عمومی یک ایستگاه زودتر پیاده شوید و پیاده به سمت مقصد بروید.
• تا مغازه‌ های محلی پیاده بروید.
• هنگام راه رفتن از گام شمار استفاده کنید.
• بالا رفتن از تپه ها
• راه رفتن با وزنه های دستی
• سرعت راه رفتن خود را به تدریج افزایش دهید.
• پیاده روی طولانی تر
• راه رفتن رو تردمیل
• راه رفتن همراه سگ
• پیاده روی با دوستان
• باشگاه پیاده روی

پیاده روی با دیگران

پیاده‌ روی با افراد دیگر می تواند ورزش را به یک موقعیت اجتماعی لذت بخش تبدیل کند. قدم زدن خانوادگی منظم را برنامه ریزی کنید، یک راه عالی برای عادات سالم، گذراندن وقت با خانواده و در عین حال تناسب اندام است.

اگر به تنهایی راه رفتن را دوست ندارید، از یک دوست بخواهید ملحق شود. اگر از گروه ها انرژی می گیرید، به باشگاه یا گروه پیاده روی بپیوندید. ممکن است دوست داشته باشید هنگام راه رفتن به موسیقی گوش دهید.

اگر با بچه‌ راه می‌ روید، مطمئن شوید که مسیر و مدت زمان پیاده‌ روی مناسب است.

پیاده روی همراه سگ

سگی که نیاز به ورزش منظم دارد به شما انگیزه می دهد که هر روز پیاده روی کنید. بررسی کنید که ورود سگ به محل تعیین شده مجاز است، بسیاری از پارک ها و سایر مناطق حفاظت شده اجازه ورود سگ ها را نمی دهند.

سخن پایانی

کفش برای سلامت پا و سلامت کلی نقش مهمی دارد. پاپوش مناسب می‌تواند حمایت، بالشتک و محافظت ضروری را فراهم کند و خطر آسیب‌ها و بیماری‌هایی مانند التهاب کف پا، بونیون و تاول‌ها را کاهش دهد. هنگام انتخاب پاپوش ، مهم است که نوع قوس، شکل پا و فعالیت مورد نظر را در نظر بگیرید.
کفش‌هایی را انتخاب کنید که دارای پشتیبان قوس کف پای کافی باشند تا پا را به درستی تراز کرده و از فشار بیش از حد جلوگیری کنند. کفی های بالشتکی برای جذب ضربه حیاتی هستند، به خصوص برای کسانی که ساعت های طولانی را روی پاهای خود می گذرانند. علاوه بر این، جنس مناسب کفش به خشکی و راحتی پاها کمک می‌کنند و خطر عفونت‌های قارچی را به حداقل می‌رسانند.
اهمیت تناسب را نادیده نگیرید. کفش ها نه خیلی تنگ باشند و نه خیلی گشاد. یک کفش مناسب حرکت طبیعی را امکان پذیر می کند و از مسائلی مانند پینه یا فشردگی عصب جلوگیری می کند.